Η ψευδαίσθηση της ολοκλήρωσης μέσα από μία σχέση

Όλο και περισσότεροι άνθρωποι επιζητούν την προσωπική τους ολοκλήρωση και ευτυχία, μέσα από την εύρεση του τέλειου συντρόφου, στην προσπάθειά τους να καλύψουν δικές τους ανασφάλειες σε επίπεδο κοινωνικό, συναισθηματικό ή επαγγελματικό.

Στην πραγματικότητα όμως, η αίσθηση της ιδανικής σχέσης δεν έχει υπόσταση, ενώ τα άτομα που εμπλέκονται σε τέτοιου είδους σχέσεις και με αυτές τις πεποιθήσεις και τους στόχους, αγνοούν κάτι πολύ βασικό, η σχέση δεν αποτελεί μία νέα ευκαιρία στη ζωή, αλλά συνέχεια αυτής και οι άνθρωποι που εμπλέκονται σε μία σχέση, εκτός από τη φυσική τους υπόσταση φέρουν και το αξιακό τους σύστημα, όπως αυτό έχει χτιστεί κατά το παρελθόν.

Στις περιπτώσεις λοιπόν, που το αξιακό σύστημα δεν είναι λειτουργικό σε επίπεδο ατομικό, μοιραία δεν θα είναι και σε συντροφικό επίπεδο, με τα προβλήματα να είναι συνήθως πιο έντονα, ειδικά στις περιπτώσεις που το αξιακό σύστημα των συντρόφων, είναι επίσης δυσλειτουργικό. Ενώ λοιπόν, είχαν σαν στόχο την πληρότητα και την ολοκλήρωση μέσα από αυτή τη σχέση, στην πραγματικότητα οδηγούνται σε αδιέξοδο.

Η αλήθεια είναι λοιπόν, ότι η πληρότητα, η ολοκλήρωση και η ευτυχία βρίσκονται στην ατομικότητα του κάθε ανθρώπου και στις περιπτώσεις που αυτή δεν υπάρχει σε επίπεδο προσωπικό, τότε το άτομο θα σπαταλά όλη του την ενέργεια στο να επιζητά, πολλές φορές και με τρόπο επιτακτικό, να κάνει τους συντρόφους του να το αγαπήσουν και να το αποδεχτούν και όχι στο να βελτιωθεί το ίδιο, με στόχο να γίνει άξιο να αγαπηθεί.